زمانی که شما تصمیم به راه اندازی وب سایت در اینترنت می گیرید، در گام اول می بایست سایت خود را طراحی و ایجاد کنید. بعد از اتمام طراحی سایت، در قدم بعدی باید یک آدرس اینترنتی برای خود ثبت و هاست مناسبی را از شرکت های ارایه دهنده خدمات هاستینگ خریداری نمایید. انتخاب و ثبت یک دامنه مناسب نقش بسیار به سزایی در موفقیت کسب و کار شما دارد و بنابراین باید بهترین دامنه را برای خود انتخاب کنید. در این مقاله سعی می کنیم شما را با دامنه سایت، ویژگی های یک دامنه خوب و هاست آشنا کنیم.
دامنه (Domain)
دامنه که در زبان فارسی به دامین نیز معروف است، نامی است که برای مشخص کردن آدرس وب سایت های اینترنتی استفاده می شود. دامنه یک نام منحصر به فرد برای یک صفحه وب است که کاربران از طریق این نام می توانند به صفحه مورد نظر متصل شوند. یک آدرس اینترنتی معروف به URL که مخفف Uniform Resource Locator است از 4 جزء اصلی تشکیل شده است که در ادامه به توضیح هر کدام می پردازیم:
بخش اول یک URL، پروتکل (Protocol) است.
پروتکل مجموعه قوانین و استانداردهایی است که مشخص می کند درون یک شبکه کامپیوترها با یکدیگر و با کامپیوترهای بیرون از شبکه چگونه ارتباط برقرار کنند. به آدرس زیر دقت نمایید:
http://www.atriya.comهمانطور که مشاهده می کنید دامنه بالا با پروتکل http آغاز شده است.
پروتکل http یا Hyper Text Transfer Protocol یکی از استانداردهای پرکاربرد تعریف شده برای شبکه های اینترنتی است که مدتی بعد از ساخت اولین وب سایت ها ایجاد شد.
در گذشته روش استانداردی برای تبادل اطلاعات در شبکه اینترنت وجود نداشت. به همین دلیل تیم برنرز لی (Tim Berners-Lee) در سال 1991 پروتکل Http را با هدف پیاده سازی یک استاندارد برای تبادل اطلاعات در شبکه اینترنت ایجاد کرد. برنرز لی این پروتکل را به همراه ساختار اولیه HTML در یک وب سرور ساده و یک مرورگر مبتنی بر متن ارائه کرد.
این پروتکل وظیفه برقراری ارتباط میان سرور و کلاینت را در یک شبکه کامپیوتری برعهده دارد. به عبارتی دیگر این پروتکل مسئولیت برقراری ارتباط بین سرویس دهندگان و سرویس گیرندگان وب را برعهده دارد.
بخش دوم یک آدرس اینترنتی Sub Domain است که به معنای زیر دامنه می باشد .
SubDomain زیر مجموعه ای از دامنه اصلی است که یکی از کاربردهای آن ارائه آدرس ها و انشعابات متعدد از دامنه اصلی می باشد. به عنوان مثال اگر دامنه اصلی معادل Domain.com باشد می توان چندین زیردامنه با نام های sub1.domain.com sub2.domain.com و . . . ایجاد کرد. بیشترین کاربرد sub domain سازماندهی و ساماندهی وب سایت می باشد. به عنوان مثال شما می توانید پورتال خدمات پشتیبانی را در یک sub domain جدید که مجزا از دامنه اصلی است قرار دهید و آدرس آن را جهت دریافت پشتیبانی در اختیار کاربران سایت خود قرار دهید.
با استفاده از Sub Domain امکان ایجاد تعداد نامحدودی سایت بر روی یک دامنه وجود دارد.
بخش سوم URL نام سایت است.
شما این امکان را دارید که هنگام خرید دامین نام دلخواه سایتتان را انتخاب و به ثبت رسانید .فقط باید توجه داشته باشید که نام دامنه ای که به عنوان نام سایت انتخاب می کنید می بایست قبلا توسط شخص دیگری ثبت نشده باشد.
ویژگی های یک دامنه خوب
برای انتخاب یک دامنه مناسب باید یک سری از نکات را در نظر بگیرید:
- آدرس دامنه تا حد امکان باید ساده و کوتاه باشد. نام دامنه می تواند بین 3 تا 63 کاراکتر باشد، اما ترجیحا بهتر است نام دامنه بین 5 تا 12 کاراکتر باشد.
- نام دامنه انتخابی شما برای وب سایت باید به گونه ای باشد که افراد بتوانند آن را راحت به خاطر بسپارند. برای این منظور سعی کنید از اعداد و کارکترهای خاص مانند (-) استفاده نکنید.
- نام دامنه انتخابی برای وب سایت باید با حوزه فعالیت شما مرتبط باشد.
بخش چهارم یک URL پسوند دامین است.
آخرین قسمت یک دامنه پسوند دامنه می باشد. پسوند دامنه نوع فعالیت سایت را مشخص می کند. البته این موضوع اجباری نمی باشد که پسوند مرتبط با فعالیت سایت تان را تهیه نمایید ولی انتخاب دامنه غیرمرتبط با فعالیت وب سایت چندان جالب به نظر نمی رسد.
دامنه ها از سوی موسسه ICANN ( Internet Corporation for Assigned Names and Number) تایید و معرفی می شوند. پسوندهای مختلفی برای دامنه وجود دارد که هر کدام کاربرد خود را دارند و دارای هزینه متفاوتی هستند.
سه نوع پسوند دامنه وجود دارد:
1- پسوندهای عمومی (Generic Top Level Domains)
این پسوندها رایج ترین پسوندهای دامنه هستند و هیچ محدودیتی از لحاظ هویتی و محتوایی برای ثبت توسط افراد را ندارند. نمونه ای از این پسوندها عبارتند از:
- com. پسوند com. را می توان رایج ترین پسوند میان تمام پسوندهای دامنه دانست. این پسوند مخفف Commertial به معنی تجارت است و مناسب استفاده بنگاه ها و شرکت های تجاری است.
- net. این پسوند مخفف Network به معنی شبکه است و مناسب برای شرکت هایی است که در زمینه ارایه خدمات اینرنتی مانند هاست و دامنه فعالیت دارند.
- org. این پسوند مخفف Organization به معنی سازمان است و برای سازمان های خصوصی و غیر انتفاعی که فعالیت تجاری ندارند استفاده می شود.
2- پسوندهای اختصاصی (Sponsored Top Level Domains)
این نوع پسوندها دارای محدودیت قوانین خاصی هستند و افراد و سازمان ها با فعالیت مربوطه می توانند از این پسوندها برای دامنه وب سایت خود استفاده کنند. نمونه ای از این پسوندها عبارتند از :
- edu. این پسوند مخفف Education است و برای وب سایت هایی که محتوای آموزشی دارند استفاده می شود.
- gov. این پسوند مخفف کلمه Goverment به معنی دولت است و برای دامنه وب سایت های دولتی استفاده می شود.
- travel. این پسوند مخصوص شرکت ها و سازمان های ارایه دهنده خدمات مسافرتی است.
3- پسوندهای ملی (Country Code Top Level Domains)
در دنیای وب هر کشوری برای خود دارای یک یا چند نوع پسوند دامنه می باشد که فقط مردم آن کشور مجاز به استفاده از این پسوندها جهت ساخت و ایجاد سایت های محلی هستند. این پسوندها اغلب دو حرفی بوده و مخفف نام همان کشور هستند. به عنوان مثال پسوند دامنه متعق به ایران ir است و تنها کسانی می توانند اقدام به ثبت این نوع دامنه کنند که به شکل رسمی مقیم کشور ایران باشند. ثبت دامنه ir نیاز به شناسه ایرنیک دارد که شما باید از طریق سایت nic.ir اقدام به ایجاد شناسه ایرنیک نمایید. نمونه ای از دامنه های اختصاصی کشور ایران به شرح زیر است:
- co.ir. این دامنه مخصوص سازمان ها و شرکت های خصوصی است.
- ac.ir. این دامنه برای موسسات آموزش عالی، وزارت علوم و... می باشد و ارایه مدارک و مجوز مربوط الزامی است.
چرخه حیات دامنه
صرف نظر از ثبت دامنه شما باید با چرخه حیات دامنه آشنا باشید. شما باید دقت و توجه داشته باشید که دامنه ای که برای وب سایت خود ثبت کرده اید از بین نرود و توسط شخص دیگری ثبت نگردد. در ادامه شما را با 5 دوره از حیات دامنه آشنا می کنیم:
- دوره Available
زمانی که شما از طریق یکی از سایت های شرکت ارایه دهنده خدمات هاست و دامنه اقدام به ثبت یک دامنه می کنید، باید توجه داشته باشید که نام دامنه انتخابی شما قبلا توسط شخص یا شرکت دیگری به ثبت نرسیده باشد. بنابراین در صورتی که دامنه انتخابی شما قبلا ثبت نشده باشد شما می توانید با پرداخت هزینه ای اندک دامنه خود را ثبت نمایید. به این دوره زمانی که دامنه برای ثبت توسط شما آزاد می باشد دوره آزاد (Available) می گویند.
- دوره Active
بعد از ثبت دامنه شما وارد دوره فعال (Active) می شوید. در این دوره دامنه برای شما فعال می باشد و شما می توانید هر سال آن را به مدت یک تا 10 سال تمدید نمایید.
- دوره Expired
شما باید قبل از اتمام دوره فعال دامنه اقدام به تمدید دامنه خود نمایید، در غیر این صورت شما وارد دوره انقضا (Expired) دامنه می شوید. در این زمان دامنه شما در حالت غیرفعال است و در صورت پرداخت هزینه تمدید دامنه شما مجدد به حالت فعال بازمی گردد. دوره انقضا دامنه 45 روز است.
- دوره Redemption
در صورت تمدید نشدن دامنه در دوره انقضای دامنه که 45 روز است دامنه شما به مدت 30 تا 36 روز قفل می شود. در این دوره که دوره بازخرید (Redemption) نام دارد، دامنه شما همانند دوره Expired غیرفعال است و شما تنها 30 روز فرصت دارید که دامنه را تمدید کنید. دقت داشته باشید که در این دوره هزینه تمدید دامنه تقریبا 10 برابر حالت عادی است و این رقم بابت عدم تمدید به موقع دامنه و جریمه شدن مالک دامنه است.
- دوره Pending Deletion
اگر در دوره Redemption صاحب دامنه باز هم اقدام به تمدید دامنه خود نکند، در این صورت وارد دوره حذف می شود. بازه زمانی دوره حذف 5 روز است و در این مدت امکان بازگردانی دامنه وجود ندارد. بعد از اتمام این 5 روز دامنه حذف و وارد دوره Available می شود. در این حالت هر شخصی می تواند این دامنه آزاد شده را خریداری و به نام خود ثبت کند.
هاست (Host)
هاست در لغت به معنای میزبان است. شما برای داشتن یک وب سایت روی بستر اینترنت بعد از ثبت دامنه باید سراغ تهیه هاست بروید. برای این منظور شما می توانید از شرکت های ارایه دهنده خدمات هاستینگ، هاست مناسب خود را تهیه نمایید. این شرکت ها سرورهایی برای ارایه اینگونه خدمات دارند که شما می توانید از طریق پلن های مختلفی که این شرکت ها ارایه می دهند، فضای موردنظر خود را فراهم نمایید. به عبارتی شما بخشی از فضای یک سرور شرکت ارایه دهنده خدمات هاستینگ را اجاره و وب سایت شما روی آن قرار می گیرد. این سرورها در مراکزی به نام دیتاسنتر (Data Center) نگهداری می شوند. از موارد مهمی که در این دیتاسنترها می بایست برقرار باشد، اتصال دایمی برق و برقراری اتصال اینترنت است.
هاست ها می توانند بر روی سرورهایی با سیستم عامل windows یا linux قرار بگیرند و شما بسته به فریمورکی که وب سایت خود را طراحی کرده اید باید سرور مناسب را انتخاب نمایید. از پارامترهای مهم یک هاست خوب کیفیت میزبانی آن است، که این کیفیت به تعداد کاربرانی که روی آن سرور قرار دارند ارتباط مستقیم دارد. بنابراین هر چه تعداد کاربرای روی یک سرور کمتر باشد، سرعت بیشتر خواهد بود.
آیا می شود به جای خرید هاست از کامپیوتر شخصی خودمان استفاده کنیم؟
باید در جواب گفت که بله می شود اما پیشنهاد نمی شود. زیرا سرورهای شرکت های هاستینگ با کامپیوتر شخصی بسیار متفاوتند. کامپیوترهای ما دارای سخت افزار ضعیف تر و اینترنت محدودتری هستند، اما سرورهای شرکت های ارایه دهنده هاستینگ بسیار قدرتمند، پر سرعت و پهنای باند بیشتری دارند. از طرفی برای اینکه سایتتان برای بازدیدکننده ها همیشه در دسترس باشد، لازم است که آن را 24 ساعته روشن نگه دارید و در صورت خاموش شدن سیستم شما، سایتتان دیگر برای کاربران و بازدیکنندگان در دسترس و قابل نمایش نخواهد بود.
در شرکت های هاستینگ حداقل یک تیم پشتیبان فنی، به صورت ۲۴ ساعت آماده هستند تا مشکلات احتمالی را رفع نمایند. نرم افزارهایی بر روی سرورها فعال هستند که از کارکرد تمام بخش های سیستم، گزارش هایی به بخش فنی ارسال می کنند تا در صورت بروز خطا فوراً ایرادات شناسایی و برطرف گردند.
انواع هاست
هاست اشتراکی
در این نوع میزبانی، فضا و در حقیقت سخت افزار یک سرور به بخش های زیادی تقسیم می شود و هر بخش به سایتی تعلق می گیرد. در این حالت ممکن است بر روی یک سرور هزاران سایت میزبانی شود..
هاست اشتراکی برای آن دسته از افراد و شرکت هایی که کاربران زیادی بر روی سایت خود ندارند و نیاز به فضای حجیم ندارند مقرون به صرفه است.
از مشکلاتی که در هاست های اشتراکی ممکن است ایجاد شود، مشکلات امنیتی است. نفوذ به یک وب سایت می تواند دسترسی به سرور و سایر وب سایت ها فراهم کند.
از دیگر مشکلات این نوع هاست ها این است که در صورت وجود حجم بالای درخواست ها روی سرور می تواند منجر به افت سرعت وب سایت های دیگر شود.
سرور نیمه اختصاصی
هاست نیمه اختصاصی یا سرور مجازی (Virtual Private Server) یکی دیگر از سرویس های میزبانی وب است که در آن یک سرور با استفاده از نرم افزار های مجازی سازی مانند VMWare به چند بخش مجزا تقسیم می شود و هر بخش مثل یک سرور مجزا به کار گرفته می شود. در این حالت مشتری منابع و قدرت بیشتری نسبت به حالت هاست اشتراکی در اختیار دارد. در این نوع از هاست ها با توجه به اینکه منابع سرور به چند بخش تقسیم می شود اغلب و در شرایط یکسان، هزینه خرید سرور مجازی (VPS Server) نسبت به سرور اختصاصی پایین تر است.
سرور اختصاصی
در این نوع از هاست ها، یک سرور کامل به شما اختصاص داده می شود و تنها شما می توانید از منابع این سرور به طور کامل استفاده کنید و وب سایت خود را بر روی این سرور قرار دهید. از آنجا که این سرور فقط از سایت شما میزبانی می کند، بنابراین نگرانی و مشکلات کاهش امنیت و سرعت از جانب سایر وب سایت ها را ندارید. فقط دقت داشته باشید که این نوع هاست ها هزینه های بالایی دارند و برای وب سایت های بزرگ مناسب است و مناسب وب سایت های کوچک و نوپا نمی باشد.
هاست ابری
در هاست های ابری (cloud Hosting) چندین سرور که با یکدیگر از طریق شبکه به یکدیگر متصل هستند، همیشه در حال کار کردن و سرویس رسانی هستند. وب سایت شما می تواند از تمام منابع سخت افزاری و نرم افزاری این سرورها استفاده کند. به عبارتی وب سایت شما محدود به یک سرور با منابع محدود نیست و در شرایطی که احتیاج به استفاده ی بیشتری از منابع دارد، می تواند از منابع سایر سرورها در فضای ابری استفاده کند. در اینگونه از هاست ها وب سایت شما همیشه در دسترس است و به اصطلاح up-time آن بسیار بالا خواهد بود. البته دقت داشته باشید که در هاست ابری به علت پراکندگی داده ها روی سرورهای مختلف Backup گرفتن و حفظ امنیت کار دشوارتری است.
